sonra bi bakmışsın aslında hiç üzülmemişiz bu kadar. yaşanmamış. duyulmamış. görülmemiş. 
sanki bilinmemiş gibi. insan kapatamaz ki kendine perdelerini. perdeler açıkken de hep güneş girmez içeri. bazen yağmur yağar. 
bi 
bakmışsın. 
tüm ölüm ve kalımlarla o yağmurun altında, dans ederken. 
ölmek dans etmeye benzemiyordur gerçi. 
ölmek belki biraz daha et ve kemikten sanki. 
yine de bi bakmışsın aslında hiç ölmemişiz gibi. 
yani,
yaşamaktaymışız da, öylece dans eder gibi. 
yaşadıkça eğilmiyormuşuz da çirkinliklerden, unutabiliyormuşuz gibi. 
yürürken, 
gülerken, 
susarken ve su içerken. 
biliyormuşuz da olanları, artık o bilgiler bizim çok dışımızdaymış gibi. 
sonra usanmadan
yeniden, yine; 
"Ahmet Abi, güzelim, bir mendil niye kanar
Diş değil, tırnak değil, bir mendil niye kanar
Mendilimde kan sesleri"