bi çocuk için; şimdi uzakta.

ne yaptım. ekmek yedim. ölmemiş gibi. utandım. sonra tekrar ekmek yedim. doydum. utandım. acıktım. utandım. ne yaptım. ekmek yedim. acıktım utanmadım. ekmek yedim. yalnız kaldım. ne yaptım, öldüm. ne yaptım? ben öldüm onlar yürüdü. onlar öldü ben yürüdüm. ne yaptım. yürüdüm diye. utanmadım.

ne yaptım. yalnız kalamadım diye kızdım. odalar kalabalık oldu. konuşamadım. anlatamadım diye kızdım. nefes aldım. nefes mi aldım? ne yaptım. çiçekler açmayı öğrendiler büyürken ben. ne yaptım. büyüdüm. ben büyürken utandım. yaşadım diye. elim bağlı. başım.. ne yaptım. üzüldüm. ekmek yedim. dün de yedim. bugün de. bilyeler varmış. bilyeler var dediler mezarında. ben ekmek yiyordum o sırada duymadım. sonradan duydum. çocuk düşlerimiz. ne yaptım. aldım kendimi. bi senin yerine koydum. bi kendi yerime. bi seni kendi yerinde düşündüm. ne yaptım. doydum. toprak kaymadı. deprem olmadı. gökler gürüldemedi. ekmek yedik biz. doyduk. doyduk diye utandık bu ülkede. ne yaptım da nefes aldım ben bugün. hep hakaretler de oldu. toprak alıp örttü mü çirkinlikleri? gösterdi mi sana? sonra biraz yağmur yağmıştı karla karışık. onu hissettin mi biz ekmek yerken? biz yaşadık bugün. sonra ölümden sonrası ile ilgili bi his aradım. içimde bi yerde. ama yağmur yağdı, yağmurla buğday, buğdayla ekmek.. buğdayla ekmek.. başaktım ben. utandım ondan. üzüldüm mü? benim parmaklarım yetti yaşını saymaya. ben varken de yok hissettirebilen kutular içinde biraz karanlık yaratmaya çalışırken kendime. bi elinde sapan dediler. bi elinde uçurtma gösterdiler. ben  ne yaptım. ben ekmek yedim. düğüm düğüm düğüm düğüm heryerimken. bişeylerin belası peşinden sürüklerken kendi lanetinin. kusarken. kusarken. yediklerim için. sonra kanlar. sonra kanlar. ben kandan korkarım parmaklarım saymıyor artık yaşımı. ben ekmek yerken sen kanlar içinde. sonra hiçbişey olmamış gibi tekrar acıkırken.. bazı şeyler olmuş. dinlemedim bile. vicdan yıldız gibi değil. vicdan güneş gibi değil. bir tane veya iki tane. yeterli veya yetersiz değil. vicdan kendine göre hep. kendinin aldığı kadarınca. kendini uyutturabildiğin sürece. hepimiz.. hepimiz için.. yer gök karışmadı birbirine. aşklar da, sen isterdin belki yaşamak.. aşklar da parklar gibi. eskiden olduğu gibi de değil. zaten artık ekmeğin tadı da aynı değil. onunla içilen çayın tadı da aynı değil. bi tane zeytin yersin yanında. o da aynı değil. sahiller biraz daha kırmızı. gözle görülmeyen kırmızı. gözle görülmeyen ölüm. gözle görülmeyen çırpınış. gözle görülmeyen eriyiş. gözle görülmeyen bilyeler. gözle görülmeyen öfke. kin. nefret. olmayan insanlık. nerdesin şimdi? ne yaptın?