(röpteşambır giyilmiş halde bir elde viski bardağı diğerinde puro, agrandizörün duvara yapıştırılmış koca fotoğrafına bakarak) diye haykırır küçük hikayesinin büyük kahramanı kıvırcık saçlı minik bir kız. sonra elindeki 70 lerden kalma tabanca ile duvardaki resme defaatle ateş eder. "nedenn benimm değilsinn?" diye bağırır tekrar. bu defa ünlemleri soru işaretine dönüşmüştür. kadersel döngünün bu sinsice hamlesine öfkesi geçmemekle birlikte, bu serzeniş de bir meraka dönüşmüştür. agrandizör'ün ne olduğunu henüz bugün öğrenmiştir lakin ona sahip olmak arzusu, açıkça belirli bir çılgınlığı da beraberinde getirmekte acele etmiştir. analog makineden kimseye muhtaç olmadan baskı yapabileceğini düşünmek.. bunu aslında nasıl yapamayacağını bilmenin verdiği öfkeyle ateş etmiş ancak sonrasında bağırmasıyla birlikte üzerine gelen yılgınlık, bıkkınlık, yorgunluk hıçkırarak ağlamasına sebep olmuştur.
iş bu minik hikayedeki kahraman kadınımız toplum genelinde "sahip olma"nın maskülenliğine yaptığı atıftan ötürü röpteşambır giymesiyle kalmış, ikinci eli 650 tl olan agrandizör'ü alamayarak hayatına devam etmiştir. (şimdilik!)
Hiç yorum yok:
Yorum Gönder