bugün

mutsuzum. hayatımda olmak istediğim yerde değilim. yapmak istediğim işi yapmıyorum. anlatmakla geçmiyor. yok oluyorum. kaldırımlarda yürürken gömülüyorum. kıskanıyorum mutluysa etraftakiler. bütün ezilmişliklerin alınabilseydi intikamı. en ufak bi iğnelemede devasa alınmasaydım yaralarım yüzünden. aşık olmayı becerebilseydim yanımdaki adama. o mutlu ol dediğinde olabilseydim. sırf öfkem yüzünden yaz diye verdiği kalemleri kırmasaydım. sırf ben kızgınım diye . çal söyle çal hadi çalalım söyleyelim dediğinde fırlatmasaydım gitarları. her çabasını alaya alıp küçümsemeseydim. bilerek yada bilemeden. utanmasaydım çabalamaktan. yargılanmaktan. sırf yargılanmaktan korkuyorum diye tükürmeseydim kusmasaydım sağa sola. hep pişman olmasaydım yaptıklarımdan ve yapamadıklarımdan. bunun hesabını da en yakınıma kesmeyebilseydim. yanarak yok olsaydım çoktan olurdum.hep aynı çemberin içinde döne döne başım dönmeseydi. düzgün yürüyebilseydim yollarda. dik durabilseydim. 20 yaşında bırakmasaydım yaşımı takip etmeyi. 50 hissetmeseydim yarısı olmadığım halde. kendimi affedebilseydim. etrafımdakiler de biraz hoşgörülü olabilseydi. benim anlatmama gerek kalmadan anlayabilseydi birileri de. ben yırtınmasaydım aslında ne demek istediklerim hakkında. acı çektiren dostlarıma dönüp gidebilseydim sırtımı. kendimi bu kadar düşündüğüm halde engelleyebilseydim zarar görmemi. okumasaydım. inat etmeseydim de. kazanarak aslında nasıl da kaybettiğimi kabullenseydim de. inat etmeseydim. örnek olmasaydım kardeşlerime de. beni parmakla gösterip ama ablan demeselerdi onlara. ben de istediğim bölümü okusaydım.ben buyum beni böyle kabul edin diyebilseydim aileme. hep bi  kabul ettirme içgüdüsü olmasaydı kendimi. olduğum gibi kabul edilseydim. hatalarımın bedelleri beni geleceğimle sınamasaydı. babam daha güçlü olabilseydi de hep kırılmasaydı hayata. ben de güç alabilseydim ondan. annem de sevdiğini belli etseydi başkalarını umursamadan. kendimle gurur duyabilseydim. huzurla uyuyabilseydim. mutlu yaşayabilseydim.